Ne yazık ki çocuklar yaşadıklarını ve hissettiklerini bizim gibi sözcüklerle aktaramazlar. Hoş bizimde sözcüklere dökemeyip içimize hapsolan ve bize nefes alacak yer bırakmayan hislerimiz olabiliyor. Ancak çocuklarda bu durum daha karmaşıktır. Yargılama, soyutlama neden-sonuç ilişkisi kurma gibi yetenekleri henüz gelişmemiş olan çocuklar, yanlış mantık yürütmelerle içlerinde büyüttükleri korku ve kaygıların sonuçlarını semptomsal yollarla belli ederler. Yeme problemi, alt ıslatma, parmak emme, tırnak yeme, fobi, vb. davranış bozukluklarıyla. Erken çocukluk döneminde sınırlı kelime haznesine sahip olan çocuklar için oyun en etkili araçtır. Oyun çocukların dili, oyuncaklarsa kelimeleridir. Oyunla birlikte çocuklar iç dünyalarını ve yaşadıkları duygularını rahatlıkla ifade ederler. Kurdukları oyun sırasında çocuklar mutluluk, üzüntü, kaygı, şaşkınlık gibi duygularını yansıtır ve iç dünyalarında biriken yüklerinden kurtulmuş olurlar. Psikanalistlere göre; oyun, çocuğun sağlıklı gelişimini destekleyen işlevsel bir aktivitedir. Öyle ki çocuk geçmişteki hayal kırıklıklarını, korkularını, oyuna çeşitli yönlerden getirirken, bu canlandırmalar gerekli olan boşaltımı sağlar.
